กมลชนก …ดอกไม้สีดำ

นานมาแล้วกับคำเปรียบเปรยซ้ำๆ ว่าผู้หญิงเป็นดั่งดอกไม้ ซึ่งถ้าประโยคดังกล่าวยังคงเป็นอย่างที่เชื่อจริง คงไม่มีอะไรบอกตัวตนของบ้านหลังนี้ได้ดีเท่า “ดอกไม้สีดำ”

คาแรกเตอร์และสีจัดจ้านภายนอกของตัวบุคคล ใช่จะบอกถึงความเป็นจริงที่อยู่ภายในเสมอไป

เอาง่ายๆ แค่เวลาที่เราคุ้นเคยกับใครคนหนึ่งเรามักตัดสินว่าเค้าต้องเป็นคนชอบเตียงแบบนั้น ชอบโซฟาโออ่าแบบนี้ หรือไม่ก็ขนาดของบ้านของเขาคงเล็กกระทัดรัดเพราะเขาเป็นคนชอบคิดอะไรแบบมินิๆ เป็นแน่ แต่ในที่สุดแล้วก็อาจไม่ใช่

เคยดูหนังที่ผู้หญิงคนนี้เล่น เคยเห็นหนังสือที่เขียนอยู่บนแผงชั้นนำ เคยคิดว่าโลกส่วนตัวของเธอของฝันสีสายรุ้ง ช็อกกิ้งพิ้งตัดสลับได้สีดำเพื่อมีให้เลี่ยนเกินไป

แต่กลับ..ไม่ใช่เลย