ถ้าดิฉันแต่งตัวสวยแล้วเดินออกจากบ้านมา แล้วมีคนบอกว่าคุณสวยจัง ดิฉันจะไม่บอกว่า “ว้าย จริงเหรอคะ จริงๆแล้วช่วงนี้อ้วนไปนิด” แต่จะบอกว่า”ขอบคุณ” และถ้ามีคนบอกว่าดิฉันควรจะเงียบและฟังผู้ใหญ่คนนั้นพยายามบิดเบือนความจริง คนที่พวกเราทุกคนรู้ว่าเขามีเบื้องหลังที่สกปรกอย่างไร ดิฉันจะลุกขึ้นยืนขึ้นและบอกว่าขอโทษนะคะ มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำจริงๆ
ถ้ามีใครบางคนบอกว่าให้นั่งที่ตรงนั้น ข้างถังขยะและห้องน้ำเหม็นๆนั่น ดิฉันจะบอกว่า ไม่หล่ะขอบคุณ ฉันจะรอที่ตรงโน้น และถ้าที่ตรงนั้นถูกปาดหน้าเค๊กไปด้วยใครบางคน ดิฉันก็จะรีบเข้าไปนั่ง และบอกว่า “ขอโทษนะคะ ยังไม่ถึงคิวของคุณ ดิฉันก็ไม่อยากรอเหมือนคุณนั่นแหล่ะ แต่ตามมารยาทเราคงต้องทำ รออีกสักครู่นะคะ” และถ้ามีใครถามฉันว่าฉันมีความคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ฉันก็จะตอบตามความเห็นไปอย่างสุภาพ อย่างที่ฉันคิด ไม่ใช่อย่างที่เขาอยากได้ยิน บางคนอาจจะเรียกมันว่า จองหอง แต่ฉันเรียกมันว่า มั่นใจ
Share this Post
