“อาการ” ที่บอกว่าถึงคราวที่คุณต้อง “ปล่อย”

หลายคนเขียนเข้ามาถามเรื่องปัญหาต่างๆ ดิฉันเข้าใจว่าทุกคนต้องการทางออกด้วยกันทั้งนั้น แต่ที่คนส่วนใหญ่พบเจอนั้นไม่ใช่ปัญหาจากคนภายนอก แต่เป็นปัญหาจากตัวเองที่ “ไม่รู้ตัว” ไม่รู้.. ว่าต้องปล่อยเมื่อไหร่ ไม่รู้.. ว่าต้องเดินจากมาอย่างไร ไม่รู้แม้กระทั่ง “ตัวเองไม่มีความสุข” ในหนังสือ ปล่อยไปแล้วใช้ชีวิตต่อ  มีวิธีสังเกต “อาการ” ที่บอกว่าถึงคราวที่คุณต้อง “ปล่อย” (เสียที)

 

ในเมื่อชีวิตมันไม่แน่นอน

แปลว่าอะไรๆ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น

คุณหรือใครก็มีโอกาสไม่ต่างกัน

แล้วจะกลัวที่จะใช้ชีวิตทำไม

– กมลชนก ปานใจ –

1.ไม่ชอบชีวิตที่เป็นอยู่

เมื่อไหร่ที่คุณไม่ชอบการใช้ชีวิตของตัวเองไม่ว่าจะเป็น วิถีชีวิต ไลฟ์สไตล์ งาน ความเป็นอยู่ วิธีคิด ฯลฯ เมื่อนั้นถึงเวลาที่คุณต้อง “เปลี่ยน” และเรียนรู้ที่จะ “ปล่อย” ถึงเวลาที่คุณต้องเสี่ยงทำในสิ่งที่ตัวเองรัก และจำไว้ว่าทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ “การวางแผน” อย่าปล่อยให้ตัวเองอยู่กับความเคยชินจนเคยตัว เพราะปล่อยนานไปมันอาจไปถึงจุดที่คุณเริ่มเกลียดชีวิตตัวเองและเบื่อที่จะใช้ชีวิตไปเลยก็ได้ อย่ารอให้ถึงวันนั้นค่ะ

2. ยึดติดกับอดีต

ถ้าคุณมีแนวโน้มว่าจะพูดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอยู่บ่อยๆ นั่นแปลว่าปัจจุบันของคุณนั้นมันแสนจะน่าเบื่อ นี่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าคุณต้องเริ่มทำอะไรที่น่าสนใจกว่าที่เคยเป็น หยุดที่จะต่อว่าอดีต หรือคิดถึงวันวาน มันไม่ผิดหากคุณจะนึกถึงบ้าง แต่การพูดถึงบ่อยๆ เชื่อเถอะค่ะว่ามันไม่เวิร์ค อย่าให้อดีตมันมาบั่นทอนปัจจุบันเลยค่ะ ถึงเวลาที่คุณต้องทำอะไรบางอย่างให้มีความสุขปัจจุบันของคุณดีกว่าค่ะ

3. กังวล

เมื่อไหร่ที่คุณเริ่มกังวลกับเรื่องที่ยังไม่เกิด หรือเรื่องที่เดาได้ยาก คุณต้องเรียกสติตัวเองโดยด่วน เพราะมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นด้วยซ้ำ ความเครียดและความกังวลมีแต่จะเป็นตัวถ่วงให้คุณแก้ปัญหาได้ยากกว่าเดิม ควรปล่อยและเรียกคืนสติของคุณ แล้วคุณจะรู้ว่าชีวิตมันเบาขึ้นเยอะ

4. โทษคนอื่น

ถ้าคุณรู้สึกว่าปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นนั้นล้วนมาจากคนอื่นทั้งนั้น มีแต่จะทำให้เรา. “ปล่อย” ได้ยากและมีความทุกข์ คุณควรเรียนรู้จากความผิดพลาด และมีความรับผิดชอบกับการกระทำตัวเองอย่างเป็นผู้ใหญ่ เพราะการเอาแต่โทษคนอื่นนั้นมันจะทำให้คุณกลายเป็นคนที่ไร้ความสามาถ เพราะไม่เคยเรียนรู้จากความผิดพลาด

5. กลัว

ใจที่เต็มไปด้วยความกลัวน่าเป็นห่วงที่สุด เรื่องบางเรื่องเราตัดสินใจไม่ได้เพราะอยู่นอกเหนือจากการควบคุม ซึ่งกลัวไปก็เท่านั้น ความกลัวมีแต่จะฉุดรั้งให้คุณไม่กล้าที่จะทำอะไร ซึ่งมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยสักนิด