3 เหตุผล ว่าทำไมเราถึงชอบใช้เวลาอยู่กับคนที่ทำตัวแย่ๆ กับเรา

ช่วงนี้ดิฉันเดินทางท่องเที่ยวในยุโรป ไปมองผู้คน ไปมองชีวิต เพราะโลกใบนี้คือห้องเรียนชีวิต ในทุกวันเราพบเจอผู้คนมากมายหลากหลาย ที่ถูกจริตเราก็อยู่กับเขาบ่อยและนานหน่อย คนที่ทำให้จิตตกก็ต้องเลี่ยงให้ได้ แต่หลายครั้งเรากลับชอบอยู่กับคนที่ทำให้จิตตก ชอบถูกทำให้ช้ำใจ ชอบใช้เวลากับคนที่ไม่ถูกจริต เหมือนว่าลึกๆแล้วคนเราชอบถูกทำให้เจ็บปวด หรือชอบรู้สึกลำบาก

ตัวดิฉันเองบ่อยครั้งที่ใช้เวลาอยู่กับใครบางคนที่ไม่ถูกจริตเพราะเรารู้สึกว่าต้องช่วยเหลือเขา ต้องดูแลเขา หรือเพราะมันคือหน้าที่ หรือเพราะคือความจำเป็น แต่ถ้ามองอีกมุม เหตุผลที่เราใช้คือข้ออ้างของตัวเรา ลองค้นดูว่าทำไมคนเราถึงชอบใช้เวลาอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้ชอบนัก ไม่ถูกจริต หรือแม้แต่ทำแย่ๆ กับเรา เหตุผลคือ

1 เราไม่เข้าใจตัวเองนัก เราไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรทางแก้คือลองถามตัวเองทุกครั้งที่รู้สึกหงุดหงิดที่อยู่กับใคร ให้ถามตัวเองว่าใช่สิ่งที่เราชอบไหม ถ้าไม่ปลีกตัวออกมา โดยไม่ต้องหาเหตุผลหรือข้ออ้างที่จะอยู่ต่อ

2 เรากลัวเหงา กลัวไม่มีเพื่อน ถ้าเรราไม่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกับตัวเอง เราจะเหงาและยอมให้คนที่ไม่ควรค่ามาอยู่ในชีวิตบ่อยเกินไป ลองทำกิจกรรมต่างๆด้วยตัวเองอย่างมีความสุข แต่ในขณะเดียวกันก็มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่น และเปิดโอกาสให้บ่อยขึ้น

3 ไม่เคยมีความสุขอย่างแท้จริงๆ เลยหาเหตผลให้กับความสุขแบบปลอมๆ ว่านั่นคือสิ่งที่ทำให้ตนมีความสุข ดังนั้นถ้าคุณใช้เวลากับตัวเองแบบข้อสองบ่อยๆคุณจะรู้ว่า ความสุขจริงๆคืออย่างไร แล้วคุณจะหวงแหนเสียดายเวลามีค่าพวกนั้น จนไม่อยากใช้กับคนไร้ค่า

ถ้ารู้ทันตัวเองแบบนี้ ชีวิตเราก็ง่ายขึ้น การใช้ชีวิตคือศิลปะ เหมือนภาพศิลป์ในบางครั้งเราต้องใช้สีที่เราไม่ชอบเพื่อให้ภาพมันสมบูรณ์ขึ้น คนในชีวิตที่ผ่านมาทำให้เราจิตตก เพื่อทำให้เราได้เรียนรู้ ถ้าเราปรับตัวเรา อยู่ที่ไหนก็ไม่มีปัญหา ดังนั้นสีบางสีเราต้องใช้เล็กน้อยทั้งที่เราไม่ชอบเท่าไหร่นัก แต่เพื่อให้ภาพชีวิตมันสมบูรณ์ขึ้น

เคยได้ยินหลายคนบอกว่าต้องทนทุกข์อยู่ที่นั่น ฉันแอบแปลกใจ เราไม่ได้ถูกล่ามโซ่ เราไม่ใช่ต้นไม้ เราจะไปไหนก็ได้ เห็นตัวอย่างจากผู้อพยพหลายคนในประเทศที่ดิฉันไปเที่ยว มีชีวิตที่ดีขึ้นทั้งที่ตอนมาประเทศนั้น ไม่มีแม้แต่เอกสารแนะนำตัว แล้วทำไมคนหลายคนถึงเชื่อว่าตัวเองต้อง’ติดกับ’กับชีวิตที่เลือกไม่ได้

ในแต่ละเมืองที่ได้ไปจะมีมุมสวยงามแบบในรูปนี้ (รูปที่เอามาฝากอยู่ที่เบลเยี่ยม เมื่องบรูจ เมืองที่เขาเรียกกันว่าเวนิซของภาคเหนือของยุโรป ) แต่บางถนนอาจสกปรกจนต้องเผลอกลั้นหายใจ บางครั้งเห็นผู้คนไม่ดูแลรักษาสถานที่ใกล้บ้านของตัวเอง ดิฉันแอบเศร้าใจ มันคงจะดีมากถ้าทุกคนยึดหลักแบบเดียวกันคือเห็นแก่ส่วนรวม และรู้จักรับผิดชอบ

แต่ในชีวิตเราไม่อาจจะหลีกเลี่ยงผู้คนที่ไร้ประสิทธิภาพ ไร้ความรับผิดชอบและเห็นแก่ตัว บางครั้งเราเจอคนเหล่านั้นเอาเปรียบ จงอย่ารู้สึกเสียเปรียบที่จะเป็นคนที่ตั้งมั่นทำแต่สิ่งที่ดีๆ ในขณะที่คนอื่นคอยทำลาย หรือทำไม่ดี เหตุผลง่ายๆคือทุกครั้งที่เราทำดี เราจะรู้สึกดี แค่นั้น ใช่ค่ะ แค่นั้นก็มากพอแล้ว ยิ่งเราทำดีบ่อยแค่ไหน เราก็ยังยิ่งรู้สึกดีบ่อยแค่นั้น คนทำเยอะแย่พวกนั้น เค้าก็ต้องรู้สึกแย่ทุกครั้งเช่นกัน และยิ่งเขาแย่บ่อยแค่ไหนชีวิตของเขาก็เต็มไปด้วยเรื่องแย่ๆ และนั่นคือสิ่งที่เค้าเรียกว่ากรรม ถ้าคุณเชื่อเรื่องเวรกรรม แต่ดิฉันทำเพราะแค่รู้สึกดี

หากใครยังไม่กล้าที่จะเดินออกมาจากคนเหล่านี้ หรือยังไม่กล้าที่จะมีทางเดินชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่กลัวที่จะเหงา ดิฉันแนะนำให้ลองอ่าน “จงเห็นแก่ตัว” ดูก่อนค่ะ แล้วคุณจะได้ไอเดียในการใช้ชีวิตไปในทางที่ดีกว่าเดิมมากขึ้น กล้าที่จะเปลี่ยนนะคะ เป็นคุณในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเดิม