อย่าปล่อยให้คนประเมินค่าสิ่งที่คุณทำด้อยค่าเหมือนผ้าขี้ริ้ว ใครหลายคนคงได้เคยมีความรู้สึกแบบนี้ ทำอะไรแล้วคนไม่เห็นคุณค่า และที่แย่กว่านั้นแอบตัดสินคุณในทางที่ผิด เคยมีพี่สาวคนนึงบอกดิฉันในวันที่ดิฉันหมดแรงเพราะสิ่งที่ทำไร้ค่า แต่กลับเห็นสิ่งที่พวกเขา ( หรือคนอื่นที่มีชีวิตไม่ต่างจากเขา) ทำในเรื่องผิดเป็นเรื่องถูก ทั้งๆที่มันไม่ถูกและพวกเขารู้ดีแต่ทำเป็นไม่รับรู้ แถมคนเหล่านั้นยังตัดสินว่าสิ่งที่เราทำไม่ได้ใช้พลังอะไรมากมาย และถ้าเราคิดจะไม่ทำมันจะเป็นเรื่องที่แย่มาก ทั้งๆที่พวกเขาไม่เคยทำอะไร ทั้งที่มันเป็นหน้าที่ของเขาเหมือนกัน
พี่คนนั้นว่า”เมื่อความสัมพันธ์มาถึงระดับที่ไม่สามารถสื่อสารกันได้ด้วยเหตผลหรือคำพูดดีๆ นั่นแปลว่าความสัมพันธ์นั้นไม่สามารถแก้ไขเยียวยาใดๆได้ ถึงเวลาแล้วที่ต้องเดินออกมาเพราะการสื่อสารของเราไม่อยู่ในระดับเดียวกันที่เขาจะเข้าใจกันได้ หรือชีวิตของเขาคงเต็มไปด้วยปัญหาที่ไม่เคยหาทางออกได้ จึงมองเห็นสิ่งดีๆที่คุณทำให้ และทุกครั้งที่เราเริ่มพยายามปรับความเข้าใจ พวกเรากลับคิดว่าเราสร้างปัญหา เพราะเขาไม่ได้ใส่ใจจะรับฟังและไม่ได้แคร์ความรู้สึกของคุณ และจำไว้เสมอ ถ้าใครคนนั้นไม่เคยกล่าวคำขอโทษในทุกครั้งที่มีเรื่องตั้งแต่ในอดีตจนปัจจุบัน แปลว่าเขาไม่เคยรู้สึกเพราะที่ไม่เคยส่องกระจกดูตัวเอง แปลว่าเขาเกลียดหรืออิจฉาคุณและไม่เคยรู้สึกห่วงใยจิตใจของคุณ”
เมื่อไหร่ก็ตามที่ใครบางคนประเมินคุณค่าของสิ่งที่เราทำต่ำมากจนหมดคุณค่า แต่กลับเห็นสิ่งที่พวกเขา ( หรือคนอื่นที่มีชีวิตไม่ต่างจากเขา) ทำในเรื่องผิดเป็นเรื่องถูก ทั้งๆที่มันไม่ถูกและพวกเขารู้ดีแต่ทำเป็นไม่รับรู้ ทำเป็นไม่เข้าใจ และที่หนักกว่านั้นยังหาเหตุผลมาแก้ให้สิ่งผิดเป็นถูกและคิดว่าสิ่งที่เราทำคือสิ่งที่เราต้องทำ (เช่นการให้บริการ การดูแลคนในออฟฟิคหรือคนในครอบครัว การให้แบบไร้ขีดจำกัดอื่นๆ) โดยคิดไปเองว่าเรามีชีวิตสบายกว่า เรามีเงินมากกว่า เราว่างกว่า เราไม่มีภาระใดๆ ทั้งที่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นเหตผลที่ให้เราต้องเป็นฝ่ายให้เพียงฝ่ายเดียวเสียหน่อย การที่เรามีชีวิตสบายกว่าเพราะเคยลำบากมากกว่าจะถึงจุดนั้น การที่เราไม่มีภาระเพราะเราเลือกที่จะไม่มีภาระ เแต่ไม่ได้หมายความว่าเราว่างจากภาระของเรา เพื่อรอรับเอาภาระของคนอื่นมาทำ
ที่แย่คือเรามีน้ำใจทำให้ เราใช้แรงใจและพลังงานทั้งหมดที่เรามี ใช้เวลาของเราเต็มที่ แต่ด้อยคุณค่าต่อความรู้สึกพวกเขา พวกเขาไม่เคยรู้สึกขอบคุณ แต่เมื่อเราเลิกให้ เลิกทำกลายเป็นคนผิด ทั้งๆที่เราไม่ต้องให้ก็ได้ บางครั้งการแต่งงานก็เป็นแค่กระดาษ พี่น้อง ครอบครัว ก็เป็นแค่โชคชะตาที่ลิขิตมาให้อยู่ด้วยกันเพื่อจาก เพื่อนที่คบกันมาแต่วัยเด็กก็มีวันหมดอายุ ต่อให้เป็นคนที่เรารักมากที่สุด ต่อให้เป็นเจ้านายผู้มีอิทธิพลก็ไม่ต่างกัน อย่าปล่อยให้คำจำกัดความเหล่านี้มาตรึงคุณไว้
จำไว้เสมอว่าการทำดีมีขีดจำกัด มากนักก็แปลว่าเราปัญญานิ่ม พระพุทธเจ้ายังละครอบครัวเพื่อออกตามหาคำตอบในชีวิต แล้วคุณเป็นใครจะยึดถือทำไม คนเหล่านี้เขาคิดว่าคุณจะอยู่ตรงนั้นเสมอ จงทำให้พวกเขารู้ว่าเขาคิดผิดด้วยการเดินมา โดยไม่จำเป็นต้องพยายามพิสูจน์อะไร หรืออธิบายเหตุผล เรารู้ว่าตัวเราและความดีที่เราทำมีคุณค่าแค่นั้นพอ จงเอาแรงพลังและแรงใจช่วยใครสักคนที่รู้สึกปิติและขอบคุณ อย่าปล่อยให้คนประเมินค่าสิ่งที่คุณทำด้อยค่าเหมือนผ้าขี้ริ้ว อย่าไปยึดติด ปล่อยวางและเดินจากมา
คนเหล่านี้เขาคิดว่าคุณจะอยู่ตรงนั้นเสมอ จงทำให้พวกเขารู้ว่าเขาคิดผิดด้วยการเดินมา โดยไม่จำเป็นต้องพยายามพิสูจน์อะไร หรืออธิบายเหตุผล โลกของใครบางคนแคบเกินกว่าจะเขาจะเข้าใจได้ เรารู้ว่าตัวเราและความดีที่เราทำมีคุณค่าแค่นั้นพอ จงเอาแรงพลังและแรงใจช่วยใครสักคนที่รู้สึกปิติและขอบคุณ อย่าปล่อยให้คนประเมินค่าสิ่งที่คุณทำด้อยค่าเหมือนผ้าขี้ริ้ว อย่าไปยึดติด ปล่อยวางและเดินจากมา
Take nothing for granted.
Don’t let someone take you for granted,
unless they appreciate you, unless they feel gratitude.
If people do take you for granted, it is because they assume you will be there.
Prove they are wrong.
Share this Post
Comments 7
จริงคะคนเราถ้าทำแล้วไม่เห็นค่าก็ถอยออกมาจากจากจุดนั้นดีกว่าคะ
ขอบคุณข้อคิดที่เหมือนแสงสว่างที่ช่วยส่องถึงมุมมืดๆแคบๆอีกหลายมุมให้ค้นพบกับคำตอบ ขอบคุณนะคะ
OMG …It is such a very Right words in the right time~~ I really like it ….Thank you Thank you so much for this massage …” ไม่ต้องพิสูจน์ ไม่ต้องพยายามอธิบาย เพราะคนบางคนก็โลกแคลเกินกว่าที่เข้าใจ” ก่อนหน้า ตาเหนื่อยมาก เหนื่อยกับการอธิบายให้คนโลกแคบพวกนี้ เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น จนตอนนี้ตาเดินออกมาแล้ว และไม่รู้ว่าข้างหน้าจะดีหรือไม่ดีแต่ที่รู้สึกได้ ณ ตอนนี้ คือ เราหลุดพ้นจาก คำตัดสินใจ ของคนโลกแคบ และคิดว่าตัวเองถูก~~ และจะไม่สู้ทนพิสูจน์ และ อธิบายอีกต่อไป~~ ขอบคุณมาค่ะพี่ปู อันนี้ชอบมากจริงๆค่ะ
เมื่อเช้าอ่านไปแล้วรอบนึ่งพอเลิกงานก็มาอ่านช้ำอีกรอบเพราะอ่านแล้วนี้คือชีวิตเล็กจริงๆๆเราให้คนเต็มร้อยแต่สุดท้ายเขากับมองไม่เห็นแล้วไม่พอใจในสิ่งที่เราทำหรือให้ไปค่ะ
“ชอบมากบทความนี้”
(โลกของใครบางคนแคบเกินกว่าจะเข้าใจได้ เรารู้ว่าเรามีคุณค่าและความดีของเรามีค่าแค่นั้นพอ อย่าไปยึดติด ปล่อยวางและเดินจากมา)
ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจที่ทำให้เรามั่นใจมากขึ้น
ที่ได้เดินจากเขามา
Apijaree Raksurong ขอบคุณมากนะคะ โพสท์นี้ของคุณปู ตรงใจตรงชีวิตจริงมากค่ะ ช่วยให้กำลังใจและให้แง่มุม ก่อนหน้านี้สับสนว่าเราผิดมั้ยที่ตัดสินใจต้องการจากออกมา ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ..กำลังเผชิญอยู่โดนใจมากเลยค่ะ บางทีวัยวุฒิและวุฒิภาวะไม่ได้ช่วยให้คนพวกนี้คิดอะไรได้เลย จนทำให้รู้สึกเหนื่อยใจ คงต้องปล่อยและเดินจากมาอย่างที่คุณปูแนะนำ เพราะต่อให้เราทุ่มเทมากแค่ไหน เราก็เป็นได้แค่คนที่ถูดมองข้ามเสมอค่ะ..”Walk away”