เมื่อเกือบสิบปีก่อน ดิฉันเคยเป็นคนที่คิดมาก นอนไม่หลับ นอนเร็วที่สุดคือตีห้า และช้าสุดคืออีกสามสี่วันถัดไป นอนไม่หลับ คิดมาก จนถึงขั้นที่หมอว่าคุณกำลังจะเริ่มเป็นเบาหวานเพราะความเครียดจากการนอนไม่หลับ ดิฉันแอบช๊อค คนที่ดูแลอาหารการกินอย่างดิฉันจะเป็นเบาหวานได้อย่างไร ความเครียดเป็นสาเหตได้แทบทุกโรคคะ วิธีง่ายๆ ที่ทำให้ดิฉันหักดิบจากการเป็นคนนอนไม่หลับเพราะคิดมากไม่มีอะไรมาก นึกภาพตามนะคะ ดิฉันกำลังพยายามปิดตาลง สมองด้านซ้ายบอกว่า อะไรจะนอนแล้วเหรอ เรื่องที่มีเมื่อครู่ยังแก้ปัญหาไม่ตกเลย สมองซีกขวาว่า เอาหน่าคิดตอนนี้ไม่มีประโยชน์สมองตื้อขนาดนี้ นอนซ่อมเซลล์ก่อนดีกว่า ซีกซ้ายมันก็หาเรื่องมาดึงให้ฉันตื่นอยู่ได้ ซีกขวาก็พยายามจะบอกให้มันรู้เวลา มันเถียงไปมาซักพัก ไม่รู้สมองส่วนไหนของดิฉันตะหวาดเสียงดัง “พวกเอ็งสองคนไปทะเลาะกันไกลๆได้ไหม กูจะนอนโว้ย เรื่องอะไรยังไงก็ไม่สำคัญเท่าการนอนหรอก” ว่าแล้วกมลชนก ก็หลับได้ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ราตรีสวัสดิ์คะ ทุกคน ฝันดีนะคะ เก็บเรื่องทุกเรื่องทิ้งไว้ก่อนพรุ่งนี้สมองโล่งๆ อะไรๆก็คิดออกหมด นอนซ่อมเซลล์กันเถอะคะ
Share this Post
